اپوکسایش شبه حیاتی آلکن ها توسط سدیم پریدات کاتالیز شده به وسیله ی منگنز تترافنیل پورفیرین قرار گرفته روی نانو لو له های کربنی چند دیواره

چکیده در این تحقیق کاتالیست منگنز(iii) تترافنیل پورفیرین کلراید،[mn(tpp)cl]، بر روی بستری از نانولوله های کربنی چند دیواره قرار گرفت و فعالیت کاتالیستی آن در اپوکسایش آلکن ها بررسی شد. برای این منظور از نانولوله های کربنی چند دیواره دارای گروه های اسیدی استفاده گردید. در مرحله اول گروه های اسیدی توسط تیونیل کلراید به گروه اسیدکلراید تبدیل شده، سپس جهت اتصال به منگنز پورفیرین آمین هایی با دو جایگاه کئوردیناسیون مانند 4- آمینوفنول، 4- آمینوپیریدین، 2- آمینوتیازول و 2- آمینوبنزایمیدازول مورد استفاده قرار گرفت. نگهدارنده های مورد استفاده از موقعیت محوری به کمپلکس منگنز(iii) تترافنیل پورفیرین متصل شدند. کاتالیست های [mn(tpp)cl@ap-mwcnt]، [mn(tpp)cl@apy-mwcnt]، [mn(tpp)cl@at-mwcnt] و [mn(tpp)cl@abi-mwcnt] به وسیله روش های uv-vis، ft-ir و sem شناسایی گردیدند. همچنین با استفاده از تکنیک های آنالیز عنصری، مقدار نیتروژن و منگنز موجود در کاتالیست اندازه گیری شد. پس از تهیه و شناسایی کاتالیست های ناهمگن [mn(tpp)cl@amin-mwcnt]، پیشرفت واکنش اپوکسایش آلکن های خطی وحلقوی متفاوت تحت شرایط به هم زدن مغناطیسی و تحت تابش فراصوت مورد بررسی قرار گرفت. برای این کار ابتدا شرایط واکنش مانند نوع اکسنده، حلال و مقدار کاتالیست بهینه شد و در نهایت سدیم پریدات به عنوان بهترین اکسنده و نسبت مساوی از آب و استونیتریل به عنوان بهترین حلال انتخاب گردید. این کاتالیست ها فعالیت بسیار بالایی را در اپوکسایش آلکن هایی نظیر سیکلواکتن، سیکلوهگزن، استایرن، 1-اکتن و 1- دودسن از خود نشان دادند. در گام بعدی قابلیت بازیابی کاتالیست ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که این کاتالیست ها قابلیت بازیابی و استفاده ی مجدد بالایی دارند. همچنین استفاده از امواج فراصوت زمان انجام واکنش ها را تا حد زیادی کاهش می دهد.